لال شو
بر حسب يک سنت ديرينه، مازندراني ها هر ساله شب تيرماه سيزده را به عنوان (لال شو) جشن مي گيرند که در آن شب با دادن انعام و هدايا، به نوعي بعنوان عيد ياد مي کنند. همچنين خانواده داماد به منزل پدر عروس که هنوز به خانه نيامده عيدي مي فرستند، در قالب يک مجمع سري که يک قواره پارچه مقداري وجه نقد و مواد غذايي ... است.
نقل و قول هاي محتلف براي اين شب :
1) عده اي کمان انداختن آرش و
2) عده اي شب سيزده را بخاطر اين محترم مي شمارند که تيرما 13 برابر با نيمه آبان و در تقويم تبري برابر ميلاد امام علي ( ع ) بود و
3) همچنين بعداز تيرماه سيزده شو (( نيمه آبانماه آغاز فصل کشت بهاره هست که پاييز مي کارند و بهار درو مي کنند و نوعي عيد کشت و کار هم محسوب مي شود !!!!
در مراسم تيرما 13 از 24 ساعت قبل از تيرماه سيزده جوانان براي گرفتن ( شيش ) شاخه هاي درخت که معمولا توت و يا شاخه هاي درختان ديگر تا ارتفاع يک و نيم الي دو متر بود را جمع مي کردند بر دوش مي گرفتند با صداي لال انه، لال انه آن چوب را بر درب مي کوبيدند و وارد منزل صاحب خانه مي شدند و صاحب خانه نيز استقبال و انعامي مي داد، يک چوب از آن چوبها را صاحب خانه بر ميداشت و بر تاج خانه آويزان مي کرد و آن را خوش يمن مي دانست.
همچنين معتقد بودند که اگر زني فرزند نداشت آن چوب را بر آن زن ترکه مي زدند صاحب فرزند مي شود، در اين برنامه شامگاهي و کوچه گردي و حضور در منازل، اشعاري را زمزمه مي کردند و به قول قديميها (( وشون صدا محله ره پيته )) ولي مي گفتند ما لال هستيم از جمله:
(( لال انه لال انه ، پار بورده امسال انه، آبي قدک دار انه، سال اتا بار بار انه، هن نوه هلون نووه، لال اينجه مغبون نووه ))
اين لال هاي تيرما 13 شو، صداي شان بلند تر بود به اين اميد که هيچ زباني لال نگردد و هيچ زني بي فرزند نباشد و عيد ميلاد علي هم بتاريخ تبري مبارک باشد و کشت و محصول پرباري هم کشاورزان اين فصل در فصل برداشت آتي داشته باشند.