زندگي نامه ما در پنج فصل:

فصل اول: در خيابان قدم مي زدم، يک چاه عميق پيش رويم قرار گرفت. در آن مي‌افتم، گم شده‌ام و هيچ کاري از دستم برنمي‌آيد اصلاً تقصير من نيست، پيداکردن راهي به بيرون، انگار تا ابد طول ‌کشيد!فصل دو: دوباره در طول همان خيابان راه مي روم. يک چاه عميق پيش روست. وانمود مي‌کنم آن را نمي‌بينم دوباره در آن مي‌افتم. باورم نمي‌شود که دوباره همان‌جا هستم! اما اين تقصير من نيست. بازهم زمان زيادي طول مي‌کشد تا بتوانم بيرون بيايم.فصل سه: در طول همان خيابان قدم مي‌زنم. يک چاه عميق در پياده‌روست. آن را مي‌بينم. باز هم در آن مي‌افتم، ديگر عادت کرده‌ام. چشم‌هايم باز است. مي‌دانم کجا هست. تقصير من است، فورا بيرون مي‌آيم.فصل چهار: دوباره همان خيابان را طي مي‌کنم. يک چاه عميق روبروي من است. آن را دور مي‌زنم و از کنارش مي گذرم.فصل پنج: از يک خيابان ديگري مي‌روم.

اين زندگي نامه، بسيار آشناست نه؟! به ويژه در سطح زندگي فردي هر کدام از ما بسيار آشناست...!!!

ده سال است که در يک سازمان کار مي کند. تا حالا ده مدير آمده اند و رفته اند. به هر ده مدير گفته که حقش را خورده اند و شايسته ارتقاء است اما تغيير در وضعيت اش ايجاد نشده. ده سال کار تکراري بدون آنکه رشدي در کار باشد. اما همچنان اصرار دارد که در همان خيابان راه برود و در همان چاله بيفتد.

گاهي اوقات تنها شيوه کاهش درد آن است که خيابان مان را عوض کنيم. دست کم خوبي اش اين است که اگر در چاه نيز مي افتيم، در يک چاه تکراري نيفتيم. همين امروز، همين ساعت، به نقشه زندگي شخصي تان نگاه کنيد از خود بپرسيد خيابان هاي ديگر کدامند؟

همين امروز فصل پنجم زندگي خود را رقم بزنيد.

يکي از ظرفيت هاي مهم استان مازندران و به ويژه سوادکوه، صنعت گردشگري و حوزه هاي مرتبط با آن به عنوان يک صنعت فرابخشي است.

ظرفيت راه‌آهن، معادن زغال‌سنگ(البرز مرکزي)، مناطق بکر طبيعي(جنگل هاي هيرکاني، کوه هاي سر به فلک کشيده، رودخانه هاي پر آب، روستاهاي زيبا و ديدني و ...) و 700 اثر تاريخي شهرستان و همچنين محور جاده اي سوادکوه را مي توان ازجمله ظرفيت‌هاي سوادکوه برشمرد که بر اقتصاد آن و کاهش نرخ بيکاري اثر به سزايي مي تواند داشته باشد.

از طرفي شهرستان سوادکوه حلقه واسط سه استان مازندران، تهران و سمنان و همچنين، يکي از مبادي ورودي استان مازندران است که باعث مي شود اين شهرستان را داراي يک موقعيت استراتژيک دانست.

با اين حال در بخش گردشگري در سوادکوه هزار راه نرفته و کار نکرده وجود دارد که باعث شده چهره اي ناهمگون و نامطلوب از سوادکوه در اين حوزه به نمايش گذاشته شود.

و غم انگيزتر از همه در اين ماجرا، ناکارآمدي، بي تحرکي و بي عملي برخي دستگاه هاي مسئول و اجرايي در بخش گردشگري و اقتصادي منطقه است که مزيد بر علت شده است.

فريد زکريا، تحليلگر معروف آمريکايي در کتاب "جهان پسا آمريکايي" که در سال 2008 در آمريکا منتشر کرد نظام آموزش عالي آمريکا را اصلي ترين عامل برتري آمريکا در جهان ميداند و مينويسد:

آموزش عالي ، بهترين صنعت آمريکا در جهان است. آمريکا با پنج درصد جمعيت دنيا، در صحنه آموزش عالي برتري مطلق دارد و 68 درصد از پنجاه دانشگاه برتر جهان متعلق به اين کشور است. اما سيستم آموزشي امريکا چه تفاوتي با ديگر سيستم هاي آموزشي در دنيا دارد !!؟نظام آموزشي آمريکا سخت گيري چنداني در مورد حفظ کردن دروس ندارد بلکه در پرورش قابليت هاي نقادي ذهن، که لازمه موفقيت در زندگي است، عملکرد برجسته اي دارد . ساير نظامهاي آموزشي امتحان پس دادن ياد ميدهند !!، در حالي که سيستم آموزشي آمريکا ، تفکر کردن را مي آموزد .!! در آمريکا، مردم اين امکان را مي يابند که جسارت بورزند!!، چالشگر باشند !!، زمين بخورند و دوباره به پا خيزند!! . اين آمريکاست ونه ژاپن که دهها برنده جايزه نوبل پرورش داده است!!

وزير آموزش عالي سنگاپور در تشريح تفاوت بين نظام آموزشي کشورش با آمريکا چنين مي گويد :

"ما هر دو به شايسته سالاري پاي بنديم . در امريکا به شايسته سالاري استعدادها بها ميدهند و در سنگاپور به شايسته سالاري در آزمونها!!

در آمريکا راه حداکثر بهره برداري از استعدادهاي انسانها را ميدانند!!. خلاقيت ، کنجکاوي، ماجراجويي و بلند نظري، همه از شاخصه هاي سيستم آموزشي آمريکاست!! اين فرهنگ، مشوق انسانهاي خود جوش و استثنايي است...!!

علم بهتر است يا ثروت؟

شايد بتوان پاسخ ساده اما دقيقي و جديدي به اين پرسش قديمي داد: علمي خوب است که باعث به دست آوردن ثروت شود و ثروتي خوب است که از راه علم به دست آيد.

به طور کلي راه‌هاي کسب پول چندان زياد نيست:

يک. ارث پدر؛ اين براي هر کسي اتفاق نمي‌افتد و حتي وقتي چنين شود معمولاً باد آورده را باد مي‌برد.

دو. استفاده از بازو؛ راهي شرافتمندانه براي کسب درآمد و امرار معاش که هر جامعه‌اي به آن نياز دارد ولي ممکن است با رشد تکنولوژي، زمينه‌هاي شغلي آن کاهش يابد.

سه. استفاده از زبان؛ روشي که قبلاً در شغل‌هاي واسطه‌اي و دلالي نمود پيدا مي‌کرد و امروزه از طريق «پرزنت کردن» گسترش يافته است.

چهار. استفاده از ذهن و مغز(علم و دانش)؛ اين روشي است که دانشمندان بدان روي مي‌آورند. با اين حال همواره توطئه‌اي در جوامع دانش‌گريز وجود دارد که پول را کثيف مي‌شمارد و دريافت پول در ازاي کار علمي را در شأن يک دانشمند نمي‌داند. اين اتفاق دو خطر بزرگ را براي چنين جوامعي به همراه دارد. اول آن که دانشمندان خود به خود به طبقات پايين‌تر جامعه سوق داده مي‌شوند و طبيعتاً در محافل قدرت براي تصميم‌گيري بهتر جامعه حضور نمي‌يابند. دوم و مهم‌تر آن که جوانان جامعه الگوي مناسبي براي زندگي بهتر را در ميان دانشمندان جامعه مشاهده نمي‌کنند.

دوستان گرامي؛ نزديک به 8 سال از آغاز فعاليت هاي اين صفحه مي گذرد و من مايلم از همه دوستاني که در اين مدت اين صفحه را در کنار صفحات خواندني خود حفظ کرده اند و حتي فراتر از آن به توسعه مخاطبان اين صفحه کمک کرده اند، تشکر کنم.

هر نويسنده اي براي خوانده شدن مي نويسد و براي شخص من انديشيدن و نوشتن وسيله اي است براي کاشتن بذرهاي تغيير خود و جهان از آنچه هستيم و به آنچه مي توانيم باشيم.

علي رغم اينکه به دليل مشغله هاي کاري و همچنين اهميت وجود انسجام دروني مطالبي که منتشر مي شود، انتشار مطالب و نوشتن براي اين صفحه و خواننده هاي محترم مدتي به تاخير افتاد، علاقمندم ضمن تشکر از پيگيري ها و همچنين توجه مستمر به اين وب و افزايش و وجود مستمر بازديدها، بتوانم جوابگوي الطاف دوستان خوبم باشم و به نوشتن در اين صفحه ادامه دهم. اين بازديدها به بنده اين اطمينان قلبي را مي بخشد که امروز نوشتن و سخن گفتن بهتر از سکوت و درخود ماندني است گاهي ممکن است بخواهم آن را دنبال کنم. حس ارزشمندي که هنوز کارهايي هست که توان انجام آن را داشته باشم.

براي آشنايي بيشتر با ديدگاه هاي همراهان اين صفحه و نزديک تر ساختن شکل توليد محتوي به نظرات همراهان گرامي و همچنين اشتراک مطالب و مسائل، منتظر اظهار نظر همه دوستان خوبم هستم.

ارادتمند: خسرو محمدي

@DrKhMohammadi

kh.mohamadi@gmail.com

satroar.parsiblog.com

در روزگاري نه چندان دور، چهل پنجاه سالگي، سن قرار و آرام بود. چهل پنجاه ساله جزو بزرگان فاميل و خانواده بود. براي خودش احترام و برو و بيايي داشت. زندگيش کاملا تثبيت شده بود و امنيتي داشت و ثباتي...! امروز اما چهل پنجاه ساله هاي ايراني نه مانند چهل پنجاه ساله هاي جوامع سنتي و ساليان قبل احترام بزرگتري و ريش سفيدي دارند، و نه همچون چهل پنجاه ساله‌هاي جوامع پيشرفته، ثبات مالي و امنيت اجتماعي. چهل پنجاه ساله‌ي امروز، هم پدر و مادر است براي فرزندانش، و هم گاهي براي پدر و مادرش.. بايد ستون محکم بزرگترها و کوچکترها باشد.سفت و محکم بايستد و اصلاً احساس ضعف نکند. خيلي هم احساساتي نشود. گرچه هنوز جسم و روحش هزار طلب دارد، اما بايد با تنهايي کنار بيايد...! چون وقت ندارد و امکانش نيست به اين چيزها فکر کند. چون همه منتظر اويند و متوقع از او. چهل پنجاه ساله‌ى روزگار ما همچنان بايد چهار اسبه کار کند. چون روزگارش ثبات اقتصادي ندارد هنوز و آينده‌اش نيز هنوز مبهم است و ديگر بدنش طاقت اينجور کار کردن را ندارد...! چهل پنجاه ساله‌هاى اين روزگار همان‌هايي هستند که در بلاتکليف‌ترين دوران اين سرزمين رشد کردند، تمامي آزمون و خطاها روي آنها صورت گرفت. در بچگي مطيع بودند و در بزرگسالي نيز مطيع.هميشه منتظر سرابي به نام آينده‌ي بهتر بودند و... چهل پنجاه سا‌له‌ي عزيز؛ اگر بخت با تو يار بود و هنوز زنده ماندي! قوي باش! خيلي قوي باش! تو چهل پنجاه ساله‌ي اين روزگاري در اين سرزمين و زندگي هنوز با تو خيلى کار دارد...!

شوراها مظهر اراده مردم و تجلي مردمسالاري ديني با هدف تحقق مدينه فاضله ايست که در اذهان عمومي بعنوان جامعه آرماني شکل گرفته است .

سالروز تشکيل شوراهاي شهر و روستا تبلور انتخاب عصاره جامعه در پارلمانهاي محلي است که ناظر بر عملکرد مديران شهرها و روستاها قلمداد ميگردند.

امروزه جهان در صدد بهره گيري از ظرفيتهاي مردمي براي رفع مشکلات و نارساييهاست و رويکردي که بتواند بخشي از آلام مردم را کاهش دهد تکيه بر بازوان توانمند مردم و پرهيز از رفتار قدرت مأبانه است .

نهم ارديبهشت مصادف با سالروز تشکيل شوراهاي شهر و روستا را به اهالي فهيم و شريف و بطور اخص اعضاي محترم شوراي اسلامي روستاي سات روآر تبريک گفته و از خداوند بزرگ توفيق فرد فرد آنان را از درگاه ذات پاک لايزال خواهانيم .

اميد است تا مردم ما خرسند و شوراي ما ســـرفراز و ارزشهامان برقرار و پايدار بماند و مسير انسجام و رشد و پيشرفت با قدرت هرچه بيشتر استمرار يابد.

متاسفانه و غافلگيرانه با خبر شديم جوان ديگري از فاميل بزرگ سات روآر دار فاني را وداع گفت.

خسرو اسماعيل نژاد فرزند ناصر در روز جمعه 17 فروردين 97 از ميان ما رفت و خانواده و فاميل را داغ دار کرد.

از خداوند بزرگ براي او رحمت و مغفرت الهي و براي خانواده داغدارش آرزوي صبر داريم.

اين مصيبت بزرگ را به پدر، مادر، همسر و فرزندانش و خانواده هاي اسماعيل نژاد و محمدي تسليت عرض مي کنيم.

روحش شاد