BE ORIGINAL

بعضي چيزا هست که نمي‌شه خريد،

نمي‌شه فروخت، نمي‌شه به دست آورد،

بايد داشت... مثل اصالت...

بنابراين:

ميان «لمپن» و «جنتلمن» تفاوت است. ميان «دريده‌گويي» و «انتقاد» تفاوت است. ميان «عربده‌کشي» و «سخنراني» تفاوت است.

ميان «لوده» و «باشخصيت» تفاوت است.

ميان «وراجي» و «تحليل» تفاوت است. ميان «گفتگو» و «هذيان‌گويي» تفاوت است. ميان «هرزه» و «سالم» تفاوت است. ميان «رُک بودن» و «بي‌شعوري» تفاوت است. ميان «راحت‌بودن» و «وقاحت» تفاوت است. ميان «ديندار» و «بيمار‌ رواني» تفاوت است.

نمي‌شود، مرده پرستي کرد، اما زنده‌ها خون به جيگر باشند از دست و زبان، که همان مردگان نيز وقتي زنده بودند، از دست و زبان‌ش ذله بودند....

پس ميان «مرده‌پرست» و «خانواده‌دوست» هم تفاوت است. ميان «بي خانواده» و «باخانواده» تفاوت است. ميان «روشنفکر» و «ولنگار» تفاوت است.

ميان «بي‌قيد» و «مستقل» تفاوت است. ميان «اصالت» و «رذالت» تفاوت است. ميان «نجيب‌بودن» و «عقده‌اي‌بودن» تفاوت است. ميان «فحاشي» و «خويشتن‌داري» تفاوت است.

ميان «پاکي» و «وقاحت» تفاوت است. به همين دليل "کي شود دريا به پوزه سگان نجس"

و ميان خيلي چيزها تفاوت است... و اگر اين تفاوتها را نبينيم و جدي نگيريم با بحران‌هاي بسيار بيشتري در حوزه روابط شخصي و اجتماعي مواجه خواهيم شد...

تا از خودت شروع نکني، بهار را تجربه نخواهي‌کرد.حتي اگر صدها بهار در بيرون از تو بيايد و برود و همه به‌ هم‌ و از جمله به تو، آن را هزاران‌ بار شاد باش‌ گويند، بهار واقعي بايد در درون تو متولد شود و بهار را تجربه نخواهي کرد مگر آن که رخت آگاهي‌ات نو شود. تا آگاهي‌­ات‌ رشد نکند و جوانه­هاي فهم در تو نشکفد، درخت ذهن­ات بارور نمي­شود و آرامش مهمان منزلت نمي­گردد.

نمي‌تواني هر روز، خودِ کهنه‌ات را به جهان بدهي و انتظار داشته باشي جهان براي تو تازه شود.

شما نيز مرتبا بايد در خود تحول ايجاد کنيد.

خداوند تو را فرستاده تا شادي بيافريني و دست زندگان و مستمندان را بگيري تا در سختي و مشقت نميرند نه آنکه فقط به دنبال مردگان و مرده پرستي باشي...!!!؟؟؟ که "کاويدن در غم ها ما را به خوشبختي نمي­رساند" و "آنکه ترانه زاري کشت مي­کند ، تباهيدن زندگي­ش را برداشت مي­کند"

اميدوارم همه ما ارزش زندگي را بدانيم و براي شادي هم بکوشيم نه اسير در غم و گريه و عزا...

مي دانيم ازين بهار تا آن بهار، فاصله­ اي است؛ پر از ماجراهاي تلخ و شيريني که بسياري از آنها خواست و انتخابِ ما نيستند، اما گريز ناپذيرند.

پس آرزو مي­کنم، آنقدر به خودت رسيده باشي و برسي و آنقدري در قلبت آگاهي و در ذهنت روشنايي باشد و بيايد که؛ تمام زندگي را هر طور که پيش رود مشتاقانه، اُميدوارانه، سرافرازانه و عاشقانه، زندگي کني...!

تو نيز مرا همين آرزو کن.

باشد که سال جديد، همين حوالي، خشنود از خود و آنچه گذشته، سلامت و شاد به يکديگر لبخند بزنيم....

سال نو مبارک...

کارگاه هاي آموزشي دکتر خسرو محمدي

1- دوره جامع آموزش درمان شناختي- رفتاري(CBT) براي روان­ شناسان- 40 ساعت

2- آموزش CBT براي درمان اختلالات اضطرابي، افسردکي، وسواس و PTSD- براي روان شناسان- هر اختلال 24 ساعت

3- آموزش فنون و مهارت هاي اساسي مشاوره – براي روان شناسان- 24 ساعت

4- آموزش آسيب ­شناسي رواني برمبناي آخرين ويراست کتاب مير و کوئنزر – براي روان­ شناسان – 16 ساعت

5- آموزش مصاحبه باليني و نشانه شناسي اختلالات رواني- اصول و مهارت­ها- برمبناي آخرين ويراست کتاب فلانگن - براي روان­ شناسان – 24 ساعت

اندوه فقدان سردار قاسم سليماني امري است که اين ساعت‌ها و روزها بسياري از ايرانيان با هر گرايش و رويکردي از اعماق درونشان، آن را تجربه مي‌کنند. فقدان وي، حس خوبي را که حضورش ـ به دليل التيام در هم شکسته شدن غرور تاريخي ايران ـ ايجاد کرده بود، نابود کرد. سوگواره‌هايي که براي او سُروده و سر داده خواهد شد، برخاسته از حس عميق و تلخ در هم شکسته شدن مجدد غرور فروخورده ايراني در طول تاريخ است؛ گويا که «ايران» مجددا يتيم شده است. شهادت سردار قاسم سليماني يک زخم ملي است. يادمان نرود کجاي دنيا ايستاده‌ايم، وسط خاورميانه. جايي که صبحانه را با ترور در عراق مي‌خوريم، ناهار را با عمليات انتحاري در پاکستان سرو مي‌کنيم و شام را با انفجار در افغانستان... از کشورداري و فقر و فساد و بيکاري گله داريم، داشته باشيم اما ربطش ندهيم به مسئله امنيت يک کشور مقابل دشمن بيروني. نشويم وکيل مدافع رايگان جنايت‌هاي آمريکا. افرادي مثل شهيد قاسم سليماني، سرباز وطن بودند، چه در جنگ با عراق، چه در جنگ با دشمنان مستقيم و غيرمستقيم ايران. سردار قاسم سليماني مي‌توانست مثل برخي از دوستانش برود شرکت تاسيس کند، برود سراغ اقتصاد و خوب پول در بياورد. بچه‌هايش را بفرستد خارج از کشور. اما لباس نظامي را از تنش در نياورد. امثال او نه معمولي هستند نه پرتعداد. براي عافيت به دنيا نيامده‌اند و لذتي بيشتر از آنکه با همين لباس به شهادت برسند برايشان وجود ندارد. روحش در آرامش. اگر فکر مي‌کنيد مي‌شود با گل و بوسه و شعر، کشور را وسط آشوب و باروت و خون خاورميانه حفظ کرد، لازم است کمي اخبار را دنبال کنيد. اينجا ميان پشمينه‌پوش‌هاي تندخوي طالبان و اراذل و اوباش داعشي نمي‌شود فقط از گُل گفت. زامبي‌ها بو کردن گُل را نمي‌فهمند، آن را مي‌خورند! اين را وقتي دقيق‌تر متوجه مي‌شويد که صداي شليک موشک، گلوله و آژير آمبولانس ها زانويتان را سست کند. قصه‌هاي خاورميانه براي نخوابيدن است! خدا اين سرزمين را از خيانت،خشکسالي، جنگ و به ويژه بلاهت در امان دارد...!