از فردا فصل ديگري از کتاب زندگي هر يک از ما آغاز مي شود... و يک سال بر تاريخ زندگي و تجارب ما افزوده خواهد شد... برخي، 29 اسفند که مي شود دو عيد دارند: 1- احساس رضايت و خوشحالي از سالي که تمام شد. يکسال گذشته ي آنها برايشان دقيقا يکسال بوده است؛ نه کمتر، نه بيشتر. نه حسرتي براي آن دارند و نه آرزويي. 2- احساس رضايت و خوشحالي از فرصت جديدشان، به نام سال نو. ازينکه ميتوانند بار ديگر نو شوند... عيد، به نو شدن ماست؛ و گرنه، چه ما باشيم و چه نباشيم، هم لباس ها نو مي شود، هم طبيعت نو مي شود، هم بهار مي آيد، و هم بازارها و ديد و بازديدها پر رونق خواهد بود. هر چيزي مي‌تواند بهانه اي و فرصتي براي رشد ما باشد، يا مانعي براي اينکه جلوي رشد ما را بگيرد؛ اين ماييم که انتخاب مي‌کنيم... الهي در سالي که پيش روست حالمان، اخلاقمان، اهدافمان، و کردارمان را نو کن. پيشاپيش آغاز بهار طبيعت و فرارسيدن سال 1398 را خدمت سات روآري هاي عزيز تبريک عرض مي کنم... خداوند گيتي پناهتان باد زمين و زمان نيکخواه تان باد