ساتروآر(سوادرودبار)، روستای زیبایی که مردمان خوبش بیشتر سال حتی تابستان ها را درون ابر و مه زندگی می کنند. در ارتفاعات سرسبزش که می ایستی بالاتر از ابر و مه ایستاده ای و از آن بالا دره ای را می بینی که همچون دریا پر از ابر است. روستای سرسبز و مرتفعی در رشته کوه البرز مرکزی که گاهی هم در بالای سرت پر از ابر است و هم زیر پایت و این همه زیبایی را خداوند به اهالی خوب آن بخشیده است در کنار چشمه سارهای خنک و علفزار های سرسبز.
1
شب
رودخانه
با کلماتی که گاه گاه
آموخت از مکالمه ی ابر و دره ها
آهنگ روستایی و سیال آب را
پرداخت در ستایش گل
های شرم تو
وینک
هر جویکی
که می گذرد از کنار من
آن نغمه ی نواخته ی عاشقانه را
تکرار می کند
2
شعر روان جوی
صمیمی شد انچنانک
در گوش من
به زمزمه
تکرار می شود
همچون ترانه های خراسانی لطیف
در کوچه های کودکی من
چندان زلال و ژرف و برهنه ست
کاینک به حیرتم
کاین شعر عاشقانه ی پر شور و جذبه را
باران سروده است
یا من سروده ام ؟
3
من چون درخت معجز زردشت
چون سرو کاشمر
با شاخ و برگ سبز بهاران
قد می کشم به روشنی صبح
از سایه های رودکناران
من آن نیم که
بودم
این لحظه دیگرم
در خویش می سرایم دریا و صبح را
تا رودخانه ی سخن نرمساز تو
این گونه شاد
می گذرد از برابرم
4
باران
چندان زلال شعر تو امشب
آیینه تصور و تصویر من شده ست
کاینک
به هر چه عشق و ترانه ست
دیوان خویش رابه تو
تقدیم می کنم
شعر از محمدرضا شفیعی کدکنی
ساتروآر ،
رسم قشنگی نیست است که هر کلمه اصیل و بومی را بخواهیم به گونه ای تغییر دهیم تا فارسی یا فارسی تهرونی به نظر برسد. این اشتیاهی است که معمولا همه جا و به خصوص درمورد اسامی اماکن و مناطق مختلف رخ می دهد. از جمله این اسامی سات روآر است که به اشتباه سوادرودبار خوانده میشود که این اسم نه تنها هیچ معنایی ندارد، بلکه هیچ دلیلی نیز برای این نام گذاری وجود ندارد و به اشتباه همه جا سوادرودبار خوانده می شود.
نام درست این روستای زیبا "سات روآر" است که به درستی توسط اهالی بومی روستا تلفظ می شده و می شود.
"سات" دگرگون شده واژه سئو یا دئو و به معنی صاف و روشن است. همچنین "سا" به معنی : مانند،گونه،سایه ای گذرا است. سا به معنی زمین بی درخت نیز به کار رفته است.
سات:Saat/سئودرکا: زلال و صاف سالم، درست، پابرجا، چابک
"روآر" هم که درزبان محلی به معنی رود به کار می رود.
بنابراین می توان سات روآر را به معنی آب زلال و روشن دانست. همانطور که :
سوادکوه(سات کوه) به معنی کوه صاف و بدون درخت است.
سات آباد: از روستاهای چمستان شهرستان نور
سات خش: زمان خوش یمن که شگون خوب داشته باشد
سات سیم: آدم آراسته
ساتار: نام دهکده ای در مسیر راه قدیمی زوات به کلاردشت
ساتره: روستایی در کوهستان غرب چالوس
ساتریک: صاف، لخت، تراشیدن ساقه درخت و بی شاخ و برگ کردن آن
ازاین پس نام روستای زیبایمان را درست تلفظ کنیم: سات روآر(ساتروآر)
ساتروآر ،
سات روآر(سوادرودبار)، روستایی است از توابع بخش مرکزیشهرستان سوادکوه در استان مازندرانایران.
این روستا در دهستان ولوپی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایراندر سال 1385، جمعیت آن 125نفر (44خانوار) بوده‌است.
این روستای زیبای ییلاقی و کوهستانی در 10 کیلومتری شهرستان آلاشت واقع شده است . مردمی بسیار مهربان، مهمان نواز و با سرشت پاک دارد.طبیعت بسیار دل انگیز و بکر همراه با آب سرد چشمه ها، مراتع سرسبز و محصولات محلی اعم از کره ، سرشیر (ماس سر) و... به زیبایی ها و خوبی های این روستا می افزاید . شغل اکثر مردم دامداری است و اهالی هر ساله از ابتدای بهار تا پایان تابستان در آنجا سکونت دارند و فصل های پاییز و زمستان به دلیل برف و سرمای زیاد تقریبا غیر قابل سکونت است. به نوعی می توان اظهار داشت که این روستا و مناطق اطراف آن دو فصل بیشتر ندارد. چنانچه هوا آفتابی باشد کاملا هوای تابستانی دارد با آفتاب کوهستانی سوزان و اگر هوا بارانی شود یا مه روستا را بپوشاند(که این اتفاق حتی در تابستان نیز فراوان رخ می دهد) هوا کاملا سرد و زمستانی است، به گونه ای که ناچار باید از لباس های گرم استفاده کرد و بخاری های هیزمی را آتش کرد. در فصل بهار به خصوص ماه های اردیبهشت و خرداد هوای ملایم بهاری، عطر و بوی گل های بهاری و سرسبزی دل انگیز روستا و کوه هایی که دورتادور روستا را احاطه کرده اند هر انسانی را محو تماشای خود می کند. از مناطق زیارتی نزدیک به این روستا می توان از هلی چال و امامزاده حسن نام برد .
این روستای بسیار زیبا که بی شک در خوش آب و هوا ترین نقطه البرز واقع شده دارای پیشینه ای قوی از لحاظ اجتماعی و فرهنگی بوده و شاید جزء معدود روستاهایی در دل البرز باشد که همچنان دست نخورده باقی مانده و آثار معماری منحصر به فرد و طبیعت کوهستانی بکر آن چشم هر بیننده ای را خیره می کند .
منازل مسکونی در اطراف رود بنا شده و رودخانه عملا روستا را به دو قسمت بالا محله و پائین محله تقسیم کرده است .بالا محله ای ها عمدتا از تیره هفت دائی(نجفی، فرهادی) و جمشیدی بوده وپائین محله از تیره محمد آقایی(محمدی) هستند. .
بیشتر منازل این روستا شیروانی دار وبا اسکلت چوبی یا خشتی و یا شیروانی چوبی با بدنه خشتی است که دسته دوم قدیمی تر و زیباترند.
ساتروآر ،
مشخصات مدیر وبلاگ
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
دسته بندی موضوعی
