برکت ماه مبارک رمضان، نه صرفا در نخوردن و نیاشامیدن، بلکه در تحقق "رمضان" است. "رمضان" در درجه اول، وضعیت خاص است، نه زمانی خاص. رمضان را می توان تابش نور شدید فیض الهی تعبیر کرد. و برترین نتیجه فیض الهی، اشراق و ادراک، از جمله درک حضور حق است. اولین کسی که به اوج درک رمضان و درک کامل حضور الهی دست یافت، پیامبر اکرم (ص) بود. زیرا ایشان در اثر انقلاب درونی و محو عرفانی به معرفتی رسیدند که منجر به دریافت دفعی قرآن کریم شد.ا ین رمضان پیامبر اسلام (ص) که در ماه رمضان رخ داد، این درس را برای مشتاقان دیگر باقی گذاشت که هر کسی می تواند رمضانی را در این ماه تجربه کند. بنابراین، ماه رمضان، یادآوری و فرصتی برای رسیدن به فیوض خاص الهی است. یکی از لوازم زمینه ساز تحول و رسیدن به فیض الهی در ماه رمضان، روزه است. از این منظر، روزه برنامه ای برای بهبودبخشی به ابعاد منشی انسان است که رنگ تعلق را از او می گیرد تا به سمت بی رنگی و ترک عادت رود.

موضوع مهم دیگر در رابطه با رمضان، شب قدر است. شب قدر مرکز ثقل رمضان و نقطه عطف زندگی انسان است. انسانی که به خودشناسی دست نیافته باشد، در شب ناآگاهی به سر می برد. شناخت قدر و منزلت خود و هستی منجر به درک قدر الهی می شود و باید در دل ظلمت و تاریکی موجود، به این قدر رسید.

رمضان، فضا و شرایط مورد نیاز برای رسیدن به قدر را مهیا می کند و به همین دلیل، قدر در دل رمضان جای گرفته است و رسیدن به قدر در راس اهداف این ماه است.

رمضان می تواند فرد را آماده جهش کند. کسی که در رمضان، عادت و وابستگی را ترک کرده است، برای این جهش مستعدتر است و چه بسا در این ماه به شب قدر خود دست یابد.

برگرفته از مقاله ای تحت عنوان «در رواق رمضان» ، فصلنامه آموزشی، پژوهشی فرهنگ آموزش، شماره 14، 1388.

در تاریخ این مرز و بوم حکایت های فراوانی از دلاورمردی های بزرگ مردان وطن در راه حفظ آب و خاک و آرمان های کشور عزیزمان وجود دارد. و اینک حکایت 175 مرد سلحشور غواص، غواصانی که بعد از سالیان سال طاقت نیاوردند و آمدند تا ما را از غرق شدن نجات دهند. غواصانی که نفسشان را دادند تا ما راحت نفس بکشیم. غواصانی که جان شیرینشان را در کف دستان بسته شان قرار دادند تا ما جان در تن داشته باشیم. غواصانی که پای پرچم این مملکت مردانه ایستادند و مردانه شهید شدند.

تقدیم به 175 غواص شهید، تقدیم به تمام شهیدان این مرز وبوم ، تقدیم به تمامی شهداء گمنام وطن، تقدیم به تمامی دلاورمردان و غیور مردانی که همیشه مدافع جان و ناموس و آب و خاک میهن بودند و بی هیچ چشمداشتی، جانانه، خون دادند و جان شیرین را تقدیم مام میهن کردند.

دو سال پیش، 24 خرداد 1392 نقطه عطفی بود در تاریخ ساتروار. اولین دوره انتخابات شورای اسلامی در ساتروار برگزار شد و به ترتیب آقایان حاج باقر محمدی، حاج افلاطون آقایی و فریبرز جمشیدی با کسب بیشترین آراء، به عنوان اعضای اصلی شورا انتخاب شدند و آقایان رضا محمدی و عبدالرضا رضایی نیز به عنوان اعضای علی البدل شورای ساتروار برگزیده شدند. آنچه که در این انتخابات چشمگیر بود، حضور پررنگ اهالی محترم و به خصوص جوانان عزیز بود که با حضور شکوه مند خویش، شکوهی مضاعف به اولین دوره انتخابات شورا در ساتروار بخشیدند و در بین روستاهای اطراف، افتخاری بی بدیل را نصیب ساتروار کردند. آنچه از نتایج این انتخابات انتظار می رفت، نهادینه شدن قانون و قانونمندی، حضور و مشارکت همه جانبه اهالی، استفاده بهینه از توانایی های جوانان و نهایتا پیشرفت همه جانبه ساتروار و رفع معضلات و مشکلات موجود در روستا بوده است. طی دو سال اخیر شورا و فعالیت های آن فراز ونشیب های فراوانی داشته است. آنگاه که بین اعضای شورا هماهنگی وجود داشته، پیشرفت و آبادنی نیز مشهود بود و آن زمان که یکدلی و انسجام جای خود را به دشمنی و عدم اتحاد داد، تنها چیزی که نصیب اهالی شد، افزایش مشکلات و معضلات بود. متاسفانه این مسائل ادامه داشت تا جایی که بوی نفاق و دشمنی تمامی فعالیت های رو به پیشرفت روستا را تحت الشعاع قرار داد و حتی در برهه هایی زمزمه انحلال شورا نیز به گوش می رسید.

و خوشبختانه در 23 خرداد 1394 نقطه عطف دیگری به وقوع پیوست چیزی شبیه آشتی ملی(محلی) رخ داد و اعضای شورا طی جلسه ای دست اتحاد به یگدیگر داده و با خود میثاقی جدید بستند تا کینه ها و نفرت ها را کناری گذاشته و انسجام و یکدلی را در دستور کار خود برای طی مسیر پیش روی قرار داده و تمرکز خود را صرفا بر حل مشکلات روستا و پیشرفت همه جانبه آن قرار دهند و تجدیدنظری اساسی در برخی رفتارها داشته باشند و حواشی را کاهش دهند.

ما نیز این میثاق جدید را به فال نیک می گیریم و خوش بینانه و امیدوارانه چشم به آینده می دوزیم.

به امید روزهایی خوش و سرشار از دوستی، همدلی و پیشرفت برای روستای زیبای ساتروار و اهالی دوست داشتنی آن ...

کارگاه آموزشی دوره تکمیلی حمایت های روانی اجتماعی در حوادث وبلایا به مدت دو روز و با حضور 35 نفر از کارشناس مسئولان طرح محب کشور در تهران و در روزهای 20 و 21 خرداد 1394 و با تدریس دکتر خسرو محمدی برگزار شد. در این دوره برای اولین بار در کشور مباحث و سرفصل های جدیدی در حوزه حمایت های روانی اجتماعی به شرح زیر ارائه شد. این دوره، که از دوره های مصوب بهزیستی کشور است در تکمیل دوره مقدماتی شهریور 1393 برکزار شد.

محور های این دوره عبارت بود از:

1- توانمندسازی جامعه در حمایت های روانی اجتماعی - مداخلات غیر تخصصی

2- هماهنگی های بین بخشی در ارائه حمایت های روانی اجتماعی

3- سنجش و ارزیابی نیازها و آسیب های بازماندگان در حوادث وبلایا

4- Mental Health Triage Policy

محور و سرفصل های دوره آموزشی مقدماتی که در شهریور 1393 برای کارشناس مسئولان طرح محب کشور برگزار شد و پس از آن در برخی استان ها نیز تدریس شد:

1- استرس تروماتیک و بحران های روان شناختی

2- مهارت های امدادگری روانی

3-  کمک های اولیه روان شناختی(PFA)

4- راهنمای ارجاع در شرایط اضطراری

5- مداخلات درمانی، نوسازی و رشد پس از بحران

7- سلامت روانی کارکنان امداد

به زودی دوره پیشرفته حمایت های روانی اجتماعی برای تمامی کارشناسان سطح کشور که دو دوره قبلی را گذرانده باشند، برگزار خواهد شد.

وقتی «اصالت» نباشد، بال و پر بیخود دادن اشتباه است.

و از زمانی که بال و پر بیخود به کسی دادند، متاسفانه «فضه» امورات خانه را در دست گرفت.

و از زمانی که «فضه» کارهای خانه را دردست گرفت، اصالت هم از خانه رخت بربست، فضای خانه مصنوعی شد، روابط اهالی خانه مخدوش گشت، دروغگویی رواج یافت و دو به هم زنی رونق گرفت و کارها و برنامه های پیشرفت از رونق افتاد. فعالیت ها تعطیل شد.

ناکارآمدها جولان گرفتند، آدم های مدعی اما سطحی میدان دار شدند و از همان زمان، کارها سطحی شد.

نفاق و دورویی، تهمت و افترا در چنین فضایی حاکم گشت تا خیرخواهی از میان اهالی خانه رخت بربندد. نرخ آدم ها شکست و در مقابل نرخ کینه ورزی ها بالا گرفت، پس دشمنی فراوان شد.

فرزندان خانه تمایل و انگیزه شان را برای همکاری از دست دادند و فرزندخوانده ها عهده دار وظایف شدند، پس خانه ویران شد.

و حالا این خانه به کویر بیشتر می ماند تا یک خانه سبز.

اما...

1- ساخت محل ذخیره سازی آب: این محل منبع یا مخزن و استخری است که روانآب جمع آوری شده از سطوح آبگیر به آنجا هدایت و ذخیره می شود و برای آبیاری باغ ها استفاده می شود. منبع ذخیره می تواند از نوع سطحی یا مخزن زیرزمینی باشد.

2- ذخیره آب باران: سیستم های استحصال آب باران دارای فناوری ساده و در ابعاد کوچک قابل اجرا است. که از آب ذخیره شده به این روش می توان برای شستشو و آبیاری استفاده نمود.

3- احیا کیله ها با استفاده از لوله های مناسب انتقال آب رود به باغ ها و استفاده از آب دره که بلا استفاده از وسط روستا به پایین دست می رود.

4- استفاده از آب باران: با توجه به حجم نسبتا مناسب بارندگی در ساتروار، در منازل می توان ناودان ها را طوری تعبیه نمود و لوله کشی کرد که آب باران به باغچه ها هدایت شود یا در منبعی ذخیره و به موقع استفاده شود.

5- تفکیک لوله کشی آب شرب از آب مخصوص آبیاری و شستشو

6- برنامه ریزی و طراحی روش هایی برای استفاده بهینه از آب رودخانه.

7- تغییر کشت محصولاتی که مصرف آب بالایی دارند به محصولات کشاورزی کم مصرف تر.

برخی روش های فوق نیاز به سرمایه گذاری و برنامه ریزی از سوی مسئولین دارد و برخی نیز به راحتی و با کمترین هزینه توسط اهالی محترم و در منازل مسکونی و باغ های انفرادی قابل اجرا است.

و یادمان باشد با توجه به خشکسالی های اخیر که دامن ساتروار را نیز گرفته است، بهترین شیوه ی مقابله با کم آبی، صرفه جویی است.

بگذارید اهالی افسوس هرچه می خواهند حسرت و افسوس بخورند تا جایی که صفات زشتشان در روزی روشن، آشکار شود و دستشان رو شود. آن ها که برای خوب بودن تلاش هایی مذبوحانه انجام می دهند و خیانت پیشه گی مرام شان شده است. و آنان که مهر صداقت بر پیشانی ندارند و دوچهره گی و عدم صداقت پیشه کرده اند.

ساعتی میزان آنی، ساعتی میزان این                    بعد از این میزان خود شو، تا شوی موزون خویش

پس خیانت پیشه گی کنار بگذاریم که گوسفندها فکر می کنند چوپان دوستشان دارد، اما نمی دانند که چوپان دوست صمیمی قصاب است.

آن نیست که هست می نماید بگذار                      آن هست که نیست می نماید بطلب

و ای کاش انسان ها همان قدر که از ارتفاع می ترسیدند، کمی هم از پستی هراس داشتند.

متاسفانه امروز کار خانه به دست فضه افتاده است که هم آش معاویه می خورد و هم نماز علی می خواند اما به زودی خیلی چیزها روشن خواهد شد و آنان که با گرگ دنبه می خورند و با چوپان گریه می کنند و فعلا گرگی هستند در لباس میش، دستشان رو خواهد شد. و کاش آنان که گرگ پیری هستند مضحکه سگان نیز زودتر به خود آیند.

انجمن ازدواج و خانواده با هدف بهبود و ارتقاء سلامت و کیفیت ازدواج و زندگی خانوادگی ایرانیان، تشکل بخشی شبکه کارشناسان و فعالان عرصه ازدواج و خانواده،افزایش سطح دانش، نگرش و مهارت کارشناسان و متخصصان حوزه ازدواج و خانواده کشور، ایده پردازی و مدیریت دانش در حوزه ازدواج و خانواده، ارائه خدمات علمی، آموزشی، پژوهشی و مشاوره ای در حوره ازدواج و خانواده تاسیس شد. این انجمن که تاکنون تحت عنوان «باشگاه ازدواج» زیر نظر بهزیستی کشور فعالیت داشت، اکنون به عنوان یک موسسه مردم نهاد(NGO) به ثبت رسید و توانست به عنوان یک انجمن مجوز فعالیت کشوری دریافت نماید. انجمن در حال حاضر با بیش از 5000 عضور فعال که همگی از کارشناسان و مدرسان خبره حوزه اردواج هستند در سراسر کشور و استان ها فعالیت می کند. حیطه و هدف اصلی راه اندازی این انجمن، پیشگیری از انواع آسیب ها به نظام خانواده و ازدواج از طریق ارائه خدمات علمی، آموزشی، پژوهشی و مشاوره و تقویت فعالیت های اجتماع محور در حوزه ازدواج و خانواده است.

اعضا هیئت موسس، هیئت مدیره و هیئت امنا انجمن:

1- دکتر خسرو محمدی(عضو موسس و رئیس هیئت مدیره انجمن)

2- دکتر سعیده هادی(عضو موسس و مدیر عامل انجمن)

3- میترا مراد( عضو موسس و عضو هیئت مدیره انجمن)

4- آقای بهنود بهمنش(عضو علی البدل هیئت مدیره)

5- فریبا فضایی(عضو علی البدل هیئت مدیره)

6- آقای محسن اصغری( بازرس علی البدل)

7- خانم نرجس عباسی(بازرس)

8- آقای دکتر مهدی بیکی(عضو هیئت امنا انجمن)

9- آقای حسن رحمانی شمس(عضو هیات امنا انجمن)

10- خانم مرسده لطفعلی(عضو هیئت امنا انجمن)

11- خانم عفت جمشیدی(عضو هیئت امنا انجمن)

12- خانم زهرا نیازاده(عضو هیئت امنا انجمن)

13- خانم طیبه همتی(عضو هیئت امنا انجمن)

14- خانم پوراندخت قصیدیان(عضو هیئت امنا انجمن)

در مازندران به خانه هایی که در کوه یا جنگل برای گاوها می سازند، تلار (Telar)گویند.

تلارها در ابعاد مختلف(به طور متوسط، 8متر درازا در 4 متر پهنا) با تنه درختان ساخته می شوند. تنه های درختان را روی یکدیگر سوار می کنند و البته در محل کنج دیوراها، این تنه ها یکی درمیان در یکدیگر فرو می روند. سقف آن را هم با تخته های چوبی که به آن «لت» می گویند، می پوشانند. البته امروزه استفاده از ورق حلبی برای این کار ساده تر و مرسوم تر است. هر تلار معمولا شامل سه بخش اصلی می شود: «پره  که اتاقی است کوچک و معمولا به ابعاد 2 در 2.5 متر که محل استراحت گالش است؛ «کریکه Kerike» اتاقی است کوچکتر به ابعاد 1.5 در 2.5 که برای نگهداری از شیر و ماست و ظروف استفاده می شود؛ بخش سوم هم «تلار» است که نام این سازه از آن گرفته شده است و حدودا 5 در 4 متر است و برای نگهداری از گوساله های کوچک استفاده می شود. لابلای تنه درختان در دیوراه های تلار، باز است؛ مگر دیواره های پره که آن را با «گل گویی Gele guyi» پر می کنند که ترکیبی از خاکستر با پهن گاو است. پهن گاو گرما را بیشتر نگاه می دارد. کف پره هم با گل گویی اندود می شود. در کنار یکی از دیواره های داخلی این اتاق، «تش کله Tash Kele» یا محل آتش درست کردن قرار دارد که روی آن چای و غذا درست می کننتد یا برای گرمای شب می افروزند. چون آتش کف اتاق درست می شود و دودکش ندارد، این اتاق از دود، سیاه می شود. در تلار یا همان اتاقی که گوساله ها نگهداری می شوند نیز آتش روشن می کنند تا گوساله ها سردشان نشود. گوساله ها هم معمولا در اطراف آتش می خوابند.

هرساله در فصل بهار پس از شکسته شدن قرق(اداره مراتع و جنگلداری برای حفاظت از گیاهان، مراتع ییلاقی را تا نیمه های خردادماه قُرُق و به دور از دسترس دامداران نگاه می دارد)، دامداران از قشلاق به سمت ییلاقات کوچ می‌کنند. دامداران ساتروار که معمولا در مناطقی از لفور و قرآن تالار( روستاهای غرب شیرگاه)، پاییز و زمستان را سر می‌کنند، هر ساله در بهار، همراه دام‌های‌شان و به صورت پیاده راه می‌افتند تا صبح روز قرق شکنی در ییلاق باشند. ارتفاع بیشتر روستاهای لفور و اطراف آن، بین 200 تا 700 متر بالاتر از سطح دریاهای آزاد است. آلاشت هم 1900 متر بالاتر است و مناطق ییلاقی اطرافش ممکن است از این ارتفاع بالاتر یا پایین‌تر باشند. مازندرانی ها به نواحی کم ارتفاع(همچون لفور)، «مازرون mazerun» و به مناطق مرتفعی که می‌روند، «ییلاق» می گویند.

لطفا دوستانی که با مسیر این کوچ آشنایی دارند، مطلب را تکمیل فرمایند. متشکرم