یک، عقل چیز خوبی است و زبان هم فقط برای خبرچینی و دروغ بستن و تهمت زدن و لیچار گفتن نیست

دو، برخی فریاد دزد دزدشان، گوش فلک را کر کرده و غافل از اینکه همدیگر را صدا می زنند!

سه، یک انسان می تواند هم مسئول باشد، هم حرف بزند، هم حرف درست بزند و هم بعد از حرف زدن، بقیه به او احترام بگذارند

چهار، دوست واقعی کسی است که موقع پیشامدهای خوب کنار آدم است، کسی که کنار ما بالا و پایین می پرد و به خاطر موفقیت های ما شادی می کند. دوست کاذب کسی است که با آن قیافه غمگین و آن به ظاهر همدردیش، فقط در لحظه های سختی ظاهر می شود و در واقع مشکلات آدم، تسلایی است برای زندگی نکبت بار خودش.

پنج، مخالفت به ناچار، دشمنی نیست، بلکه به عنوان بهانه ای برای دشمنی مورد سوء استفاده قرار می گیرد.

شش، هنوز نداشته های بیش از حد، غروری بس کاذب را ایجاد می کند، طوری که قادر به دیدن آسمان نیستیم

هفت، متاسفانه هنوز به این می بالیم که در مراسم عزای یگدیگر سنگ تمام می گذاریم، اما تا زنده ایم، برای هم زننده ایم. زنده ها هم آبروی مردگان می برند.

هشت، دنیا پر از پلیدی است، نه به خاطر وجود آدم های بد، به خاطر سکوت آدم های خوب

نه، خوش به حال کسانی که از اینکه زنده اند، دیگران و حتی هستی و زندگی به آن ها می بالد، بگذار زندگی از اینکه تو زنده ای به خودش ببالد

ده، و بعضی آدم ها وجودشان نعمت است، حکم فرشته را دارند. درست همانجا که از همه کس و همه جا بریده ای کنارت هستند... آنان سرمایه های زندگی هستند... اگر از این بعضی ها دارید، مراقبشان باشید...حیف است که نباشند...