1- طبیعت سیل ناگهانی بودن و مخرب بودن است که در مسیر خود هر آنچه وجود دارد را با خود می برد، با این حال سیل نیز قابل کنترل و مدیریت است.

2- مدیریت بحران نیاز به برنامه ریزی از قبل، پیشگیری و هماهنگی و همدلی دارد تا بحران های طبیعی همچون سیل کمترین خرابی را به بار آورد.

3- با برنامه ریزی قبلی و پیش بینی های مدبرانه، سیل ساتروآر قابل کنترل خواهد بود تا کمترین خسارت را در ساتروآر به بار آورد و با توجه به کوهستانی بودن محل و پوشش گیاهی ضعیف منطقه، مطمئنا سیل روز 28 تیر 1394 آخرین سیل «روآر» نخواهد بود.

4- زمین های قسمت جنوبی «روآر» یعنی از بالا محله تا انتهای «گوسی سر» بسیار سست و رانشی است و در سال های اخیر «روآر« باعث فرسایش بیش از حد خاک این قسمت های محل شده است، که چنانچه به این ترتیب پیش رود و هر از گاهی چنین سیل مهیبی بیاید یا بارندگی های شدیدی در محل رخ دهد، احتمال وقوع یک فاجعه در حد رانش کل بالا محله و فرو ریختن «گف سبزه» و «گوسی سر» وجود دارد.

5 - دیوار چینی و ساختن نوعی سد سنگی در تمام مسیر جنوبی روآر، کانالیزه کردن مسیر روآر و همچنین کاشت درخت و تبدیل قسمت های رانشی مسیر روآر به باغ میوه، هرچند کمی رویایی به نظر می رسد، اما اقدامی ضروری و البته قابل اجرا است تا از رانش بیشتر زمین و تخریب منازل این قسمت ها جلوگیری شود.

6- احتمالا بتوان با ساخت سدی سنگی یا خاکی در بالادست یا حتی «آب بندان»هایی در مسیر «روآر»، ضمن استفاده بهینه از آب ذخیره شده، از وقوع سیل هایی مهیب و مخرب جلوگیری کرد.

7- طبیعی است که تیرهای برق و لوله های آب نباید در مسیل رودخانه باشد.

8- ساختن پل در ساتروآر نیاز به منهدسی متفاوتی دارد و همچون ساخت پل در بستر رودخانه ها، پایه های آن نباید در مسیل رودخانه باشد تا به سادگی آسیب نبیند.

9- جاده های درون وبرون ساتروآر به آسانی در معرض تخریب ناشی از سیل به ویژه در دره ها می باشد که لازم است فکری به حال آن کرد.

10- شاید لازم باشد مکانیزمی برای هشدار و اطلاع رسانی به موقع در هنگام وقوع سیل تعبیه شود تا اهالی بتوانند خود و اتومبیل یا احشام خود را از مسیر رودخانه دور نمایند تا از خسارت های مالی بیشتر و احتمالا جانی پیشگیری شود.