ارتباط خاصی میان تنفر از خویشتن و ناتوانی در دریافت عشق وجود دارد. بدین معنی که این دو لازم و ملزوم یکدیگرند.

داستان از این قرار است: مادامی که تنفر از خویشتن یا بخش هایی از خویشتن وجود دارد، نه می توانیم عشق دیگران را بپذیریم و نه می توانیم خودمان، خودمان را دوست بداریم. راه به سوی عشق ورزیدن به خویشتن از عشق ورزیدن به آنچه که از خود نمی پذیری، در دیگران می گذرد. در واقع باید بپذیریم آنچه که در دیگران نمی پذیریم، همان بخش هایی از وجود خودمان است که از آن بیزاریم. چنانچه بتوانیم این بخش از وجود خود را در دیگری بپذیریم، درک کنیم و نهایتا دوستش بداریم، آنگاه آن را در خود نیز می فهمیم، می پذیریم و دوستش می داریم.

این همان روش پذیرش خود و عشق به خویشتن است، زیرا آنچه که برای دیگران می کنیم، برای خودمان کرده ایم.