رسم قشنگی نیست است که هر کلمه اصیل و بومی را بخواهیم به گونه ای تغییر دهیم تا فارسی یا فارسی تهرونی به نظر برسد. این اشتیاهی است که معمولا همه جا و به خصوص درمورد اسامی اماکن و مناطق مختلف رخ می دهد. از جمله این اسامی سات روآر است که به اشتباه سوادرودبار خوانده میشود که این اسم نه تنها هیچ معنایی ندارد، بلکه هیچ دلیلی نیز برای این نام گذاری وجود ندارد و به اشتباه همه جا سوادرودبار خوانده می شود.

نام درست این روستای زیبا "سات روآر" است که به درستی توسط اهالی بومی روستا تلفظ می شده و می شود.

"سات" دگرگون شده واژه سئو یا دئو و به معنی صاف و روشن است. همچنین "سا" به معنی : مانند،گونه،سایه ای گذرا است. سا به معنی زمین بی درخت نیز به کار رفته است.

سات:Saat/سئودرکا: زلال و صاف سالم، درست، پابرجا، چابک

"روآر" هم که درزبان محلی به معنی رود به کار می رود.

بنابراین می توان سات روآر را به معنی آب زلال و روشن دانست. همانطور که :

سوادکوه(سات کوه) به معنی کوه صاف و بدون درخت است.

سات آباد: از روستاهای چمستان شهرستان نور

سات خش: زمان خوش یمن که شگون خوب داشته باشد

سات سیم: آدم آراسته

ساتار: نام دهکده ای در مسیر راه قدیمی زوات به کلاردشت

ساتره: روستایی در کوهستان غرب چالوس

ساتریک: صاف، لخت، تراشیدن ساقه درخت و بی شاخ و برگ کردن آن

ازاین پس نام روستای زیبایمان را درست تلفظ کنیم: سات روآر(ساتروآر)