هنگامی که ابراهیم فرزند رسول خدا در حال احتضار بود،حضرت فرمود:
لَو لا اَنَّ الماضی فَرَطٌ للباقی و اَنَّ الاخِرَ لاحِقٌ بالاَوَّلِ،لَحَزَنّا عَلَیکَ یا اِبراهیم. ثُمَّ دَمَعَت عَینُهُ وَ قالَ: تَدمَعُ العَینُ وَ یَحزَنُ القَلب ُوَ لا نَقُولُ اِلّا ما یُرضی الرَّبَّ وَ اِنّا بِکَ یا اِبراهیمُ لَمَحزُونُون
ای ابراهیم! اگر نبود آن که از دست می رود، به دیار باقی می شتابد و ماندگان به رفتگان ملحق می شوند،ما به شدت بر تو اندوهگین بودیم،سپس چشمش پر از اشک شد و فرمود:دیده اشک میریزد و دل غمگین می شود و لیکن جز آن چه رضای خداست نمی گوییم و گرچه ای ابراهیم!برای تو غمناکم . (تحف العقول- صفحه 37)متاسفانه شروع مرداد 95 برای خانواده های جمشیدی و محمدی به روزهای عزا تبدیل شد. ما درصبح روز دوم مرداد 1395 "ابراهیم جمشیدی" فرزند حاج کیومرث جمشیدی، این جوان بامعرفت و خوش اخلاق فامیل را در یک سانحه دلخراش رانندگی از دست دادیم. غم از دست دادن او برای همه ما و به ویژه پدر و مادر داغدارش، برادران و خواهر عزادارش و همسر دلسوخته و دو فرزند خردسالش، غمی جانکاه و تمام نشدنی است و جز طلب صبر از بارگاه پروردگار چاره دیگری نداریم. پر کشیدن کسانی که پاره تن ما هستند و از آنان خاطره ها داریم و یاد و خاطره آنها بخشی از وجودمان شده است، تلخ ترین واقعیت زندگی است ورنج و آلام آن را التیامی نمی شناسم. گفت که چون جام عدم سرکشید وقت کار سوی خدا پر کشیدجایگاه او نه دل خاک بود منزل او گنبد افلاک بودعرش طلب کرده که از خاک رفت پاک ترین پاک بد و پاک رفت تقدیم به روح پاک پسر عمه عزیزم؛ " ابراهیم جمشیدی"
آغاز...
