حالا که تا حدودی هوای روستا آفتابی است و چشمه سارانش گل آلود نیست و امید هست همیشه بر همین منوال باشد، خوب دیدم مرور و ارزیابی اجمالی از وضعیت بخش نظرات و یادداشت های مربوط به نوشته (ساتروآر، نه سوادرودبار) که ظرف یکی دو ماه اخیر موج بزرگی از پیام ها را تجربه کرد، داشته باشم. آنچه مسلم است، این موج با همه خوبی ها و بدی هایش تجربه نویی برای همه ما بود و تاثیراتی را بجا گذاشت که در ادامه بدان پرداخته می شود:

1- حس مسئولیت پذیری و پاسخگو بودن را در افراد و به ویژه آنان که مسئولیتی بر عهده دارند تقویت کرد.

2- نگاه ها را به سمت روستا و اتفاقات خوب و بد و روی صحنه و پشت صحنه روستا جلب کرد، بطوری که حالا چشم های زیادی از اهالی و مخصوصا جوانان، همه فعالیت های داخل روستا را رصد می نمایند که مبادا اتفاقی در راستای قانون شکنی و تجاوز به حریم روستا و منابع طبیعی بیفتد. این اتفاق بزرگی است که باعث حفظ روستا از دست افراد سودجو می شود.

3- تب استفاده از فضاهای مجازی و راه اندازی سایت و ... تا حدودی فراگیر شده است و وقتی همه اینها در خدمت پیشرفت روستا باشد ستودنی و قابل تحسین است.

4- در فضای ارتباطی و نوع گفتمان بین اعضا و اهالی به مرور تغییراتی مشاهده شد و وقتی  نوع خوب گفتمان و مذاکره در روستا تسری پیدا کند، تاثیرات شگرفی خواهد داشت.

5- این بخش از وبلاگ توانست فضای ناسالم روابط بین همه را به خوبی نشان دهد. چه به مزاقمان خوش بیاید یا نیاید، این واقعیت اجتماع کوچک روستایی ماست. اما همچنان اصرار داریم سر در برف فرو برده و نبینیم یا صورت مساله را پاک کنیم. آقای سوادکوهی در یکی از پیام ها به وضوح و صریح بیان کردند که تا این وضعیت وجود دارد نمی توانیم دم از پیشرفت روستا بزنیم.

6- وبلاگ و پیام ها و نحوه گقتمان نشان داد که هنوز هیچ اثری از انسجام و همبستگی بین ما وجود ندارد. علیرغم جوسازی دروغین عده ای، وبلاگ نبود که این فضا را بوجود آورد، بلکه متاسفانه این فضای حقیقی حاکم بر روستا است و در وب این شرایط به نوعی انعکاس پیدا کرد.

7- در این دوره کوتاه، برخی افراد، هویت و ماهیت واقعی خود را به وضوح نشان دادند. برخی با کوچکترین تلنگری که خوردند روی پنهان خود را نمایان ساختند. سطح سواد و معلومات و قدرت رهبری و مدیریت  و حتی سطح کینه ورزی و خصومت عده ای به خوبی آشکار شد که بعد ها قابل استناد و استفاده خواهدبود.

8- شناخت نسبتا خوبی از خودمان، از همدیگر و سطح توانایی های همدیگر آشکارشد(اعم از مثبت یا منفی).

9- علی رغم اینکه فضای حاکم در بین فامیل همچنان مبتنی بر بی احترامی، چشم و هم چشمی و رقابت های ناسالم است، اما فهرست خوبی از تغییراتی  و تمریناتی که باید داشته باشیم تهیه شد(احترام به یکدیگر، مسئولیت پذیری، انتقادپذیری، بخشش، انصاف، صداقت و رو راستی، قدردانی، تعریف و تمجید،اتحاد و همدلی و ...).

10- هرچند که از شهدای سرافراز ساتروآر بطور پراکنده در جاهای دیگر اشاره شده بود، اما اطلاعات شهدای ساتروآر برای اولین بار تحت عنوان " شهدای سرافراز روستای ساتروآر" در این وب جمع آوری و به نمایش گذاشته شد.

11-  چنانچه در این مدت و تا این مرحله در سایت به فردی مستقیم یا غیر مستقیم توهین و بی احترامی شده است، بنده صمیمانه عذرخواهی میکنم.

12- از همه دوستانی که در این مدت همکاری کردند، مطلب نوشتند، سایت یا بنده را مورد لطف قرار دادند، بی نهایت سپاسگزارم و خدا را به خاطر همه شما، به خاطر همه اهالی روستای زیبای ساتروآر شاکرم.

در پایان لازم است اشاره کنم که وب یک مرحله را پشت سر گذاشته است و مطمئن باشید با توانی که وجود دارد، وارد مرحله جدیدی خواهد شد. قطعا در آینده "خبرهایی در راه خواهد بود". و حالا که ارامشی در همه برقرار شده، سعی می کنم مطالبی کاملا علمی، کاربردی و مفید را در حطیه روان شناسی در اختیار عزیزان قرار دهم( هم در محیط اصلی وب و هم در همینجا و در قسمت نظرا ت و یادداشت ها). انچه که مهم است این است که این وب و این صفحه همچنان پویا و فعال به حیات خود ادامه خواهد داد. گاه پر هیجان و با التهاب ( گاه لازم است قصه ای گفته شود که همگان بیدار شوند نه اینکه بخوابند) و گاه ملایم و آرام. و طبق روال قبل، سعی بر آن است که فضای وب در عین حرفه ای گری، فضایی مبتنی بر عقل سلیم و روشنگری باشد.

طعنه ی خلق و جفای فلک و جور رقیب همه هیچ اند، اگر یار موافق باشد.

زنده باد ساتروآر و ساترواری