یک برنامه مستند حیات وحش نشان مى داد یک گروه محقق یک سری لاشه مرغ را داخل یک توری گذاشته بودند و چند گودال به فاصله های 10-20 متر از هم حفر کرده بودند. بعد از مدتی یک روباه آمد و کمی بو کشید و یک مقدار لاشه ى مرغ ها را جابجا کرد و رفت.

کارشناسان تیم با استفاده از یک روبات جرثقیل توری را جابجا کردند و آوردند در گودال دوم و مخفى اش کردند و با یک مایعی که اسپری کردند، اثر بو را از بین بردند. تقریبا نیم ساعت بعد همان روباه و 7-8 تا روباه دیگر آمدند سر گودال اول و هر چه گشتند مرغها را پیدا نکردند. هر چه زمین را بو کردند فایده نداشت و آن 7-8 تا رفتند و این روباه اولی دوباره شروع به گشتن کرد. جالب این بود که مدام با سرعت می گشت و بعد سرش را بالا می آورد و به دوستانش که داشتند دور مى شدند نگاه می کرد و دوباره بو می کشید.

محققین کمی روی گودال دوم را باز کردند تا حدی که روباه مرغ ها را دید. این دفعه روباه یکی از مرغ ها را با دندان گرفت و با خودش برد.

تیم کارشناس آمدند و دوباره همان کار را تکرار کردند و توری را به گودال سوم بردند و بوى مرغها را با اسپرى پاک کردند.

روباه ها وقتی دوباره رسیدند، هر چه گودالها را گشتند و هر چه زمین را بو کشیدند، چیزی نبود و دوباره رفتند.

دوربین روباه اول را نشان داد که این بار دیگر جست و جو نکرد و رفت داخل گودال دوم دراز کشید و به حالت خوابیده ماند.

چند دقیقه ای صبر کردند و دیدند خبری نیست، نزدیکش رفتند و چک کردند، دیدند کاملا مرده!

جالب این بود که عکسها و آزمایشات نشان داد این حیوان بر اثر یک شوک عصبی سکته کرده و مرده.

روباه که نماد مکر و حیله گری در حیوانات است، وقتی احساس مى کند صداقتش بین دوستانش از بین رفته، سکته می زند و می میرد، از خجالت می میرد. و چقدر زیادند کسانی که روزی هزاران دروغ به زبان مى آورند، بعد جالب اینکه حتی وقتی دروغ هایشان آشکار مى شود، راست راست راه می روند و اصلا و ابداً هم خم به ابرو نمى آورند و اسفناک تر اینکه باز هم تکرار، تکرار و تکرار...

چقدر زشت است که انسان به جایی برسد که حیوانات از او در کرامت اخلاقی پیشی بگیرند(...اولئک کالانعام بل هم اضل اولئک همالغافلون. اعراف/179)