مداخله در بحران عبارت است از استفاده کوتاه مدت ازمهارت‌ها و راهبردهای اختصاصی برای کمک به افراد دچار بحران، جهت مقابله با آشفتگی و ناراحتی ناشی ازشرایط و رویدادهای اضطراری خاص. مداخله در بحران رویکردی فعال،رهنمودی و کوتاه مدت است که بلافاصله یا به فاصله کوتاهی پس از بروز بحران انجام می‌شود.  مداخله در بحران شامل دامنه وسیعی از فنون است که از ارایه حمایت و تماس فوری تا درمان های فشرده و کوتاه‌مدت گستردگی دارد. مداخله در بحران‌های روان‌شناختی یک رویکرد یاورانه است که از سایر مدل‌های مشاوره‌ای متفاوت است. با این حال،مداخله در بحران، مستلزم به‌کارگیری مهارت های ارتباطی برای ایجاد رابطه، تصریح و درک ماهیت بحران است و می تواند از بسیاری از راهبردهای مسأله گشایی مدل مشاوره روابط انسانی استفاده نماید. مداخله در بحران و فاجعه یا تروما مستلزم تلاش‌های هماهنگ تیمی برای ارایه خدمات به گروه بزرگی از آسیب دیدگان و استفاده از روش های یاری رسانی چندگانه است.

هدف اصلی مداخله در بحران، ارایه حمایت و کمک به افراد دچار بحران و خانواده های آنان است تا بتوانند هرچه سریع تر تعادل روان شناختی خود را باز یابند. بر اساس نظریه بحران، می توان شش مولفه مهم برای مداخله در بحران در نظر گرفت:

1)مداخله در بحران بر اهداف کوتاه مدت و مشخص متمرکز است. تاکید اصلی مداخله در بحران بر کاهش تنش و حل و فصل سازگارانه مشکل است.

2)  مداخله در بحران مستلزم تصریح و ارزیابی دقیق منبع استرس و واکنش‌های طبیعی به بحران در فرد و کمک به او در مقابله با استرس است.

3) مداخله در بحران به بازمانده کمک می‌کند مکانیزم‌های مساله‌گشایی سازگارانه را یاد بگیرد تا بتواند به سطح عملکرد قبل از بحران برگردد.

4) مداخله در بحران واقعیت‌گرا است و بر فراهم آوردن حمایت عاطفی به جای اطمینان بخشی کاذب تاکید می‌کند.

5) مداخله در بحران در حد امکان از شبکه حمایتی بازماندگان جهت فراهم آوردن حمایت برای فرد و انتخاب و اجرای راهبردهای مقابله‌ای مؤثر استفاده می‌کند.

6) مداخله در بحران می‌تواند مقدمه و سرآغاز مداخلات درمانی بعدی باشد.

منبع: کتاب راهنمای گام به گام سلامت‌روانی و حمایت‌های روانی اجتماعی در وضعیت‌های اضطراری (مداخله در بحران‌های روان‌شناختی) - ویژه متخصصان و کارشناسان(حرفه‌ای‌ها) -   تالیف دکتر خسرو محمدی - 1393