همة ما انسانها در طول شبانه روز با خود گفتگوهای درونی می‌کنیم‌. مضمون این گفتگوها روشن کننده مواضع ما نسبت به خود و محیط پیرامون است‌. با هشیار بودن به مضمون این گفتگوها می‌توان فهمید که افکار اتوماتیکی که در طول دوران رشد در زندگی بصورت ناخودآگاه یاد گرفته‌ایم چه چیزهایی هستند. با آگاه بودن بر این افکار و اقدام با برنامه برای تغییر مضمون این گفتگوهای درونی می‌توان نوع احساسات را تغییر داد. یک راه بسیار ساده برای تغییر موضع‌مان در این گفتگوها سؤال کردن(به نوعی ایجاد چالش در برابر افکار اتوماتیک) از خود است‌. به وسیلة این سؤالات است که می‌توانیم از خودمان بپرسیم آیا می‌توانیم مسیر افکاری که داریم و از آنها در گفتگوهای درونی استفاده می‌کنیم را تغییر دهیم‌؟ مطمئناً قصد ما از تغییرات این است که افکار قبلی دیگر به صورت اتوماتیک و کلیشه ای عمل نکنند و ارادة روح و روان و ذهن خود را در دست بگیریم...و دراین شرایط است که رفتار و احساسات ما جنبه خودآگاه پیدا کرده و می توانیم ادعا کنیم فرد بهوشمندی هستیم.